Het nieuws kwam eigenlijk niet eens als een verrassing maar het trof ergens wel het hart van de Belgische "underground". Er worden immers overal subsidies ingetrokken. Het geld is op, de put is te diep. "Het spijt ons maar na weloverwogen blabla hebben wij besloten blabla want u bent niet blabla." Zoiets. Vooral de melding "U levert geen kwaliteit" kwam als een tsunami over. Daarmee werd plots iedereen beledigd die van rock, metal, sludge, doom, post-rock, post-metal, ambient, dark ambient, dark jazz, drones, industrial, krautrock, alternative rock, indie pop, hardcore, punk, black metal, death metal, noise, gothic rock, modern classical, post-hardcore, neofolk, downtempo, trip hop, electronic, crossover, progressive, noise, nu metal en grunge houdt. En dat zijn er wel wat.
Als er iets relevant is in deze maatschappij, dan is het toch wel de muziekwereld, niet? De frustratie, de pijn en de woede in onze metalscene, die gevoelens gaan over u, dames en heren politici, veel relevanter kan het toch niet zijn? U zou verplicht moeten worden om al die songteksten eens goed te lezen, maar ik weet dat u het bos door het beton niet meer ziet dus daar zullen we u al niet mee lastig vallen. Niet relevant. Wie zijn dan wel relevant? K3? Kapitein Winokio? De Romeo's? Niks tegen die mensen maar het cognitieve niveau van hun doelgroep is net iets te laag om mijn volle vertrouwen te kunnen genieten.
Niet relevant. Er staan files omdat er optredens in het Sportpaleis zijn. Files zijn het meest voorkomende gespreksonderwerp in heel België. Als u touren zou afschaffen, zouden er minder files zijn, maar ik wil u niet op ideeën brengen. Als u latere treinen zou inleggen, zouden er ook minder files zijn, om u maar op een idee te brengen. Niks leuker dan na een avondje headbangen in Brussel in de trein te zitten mijmeren. Nagenietend van een fantastisch concert veilig naar huis gebracht worden door een betrouwbare trein- of busmaatschappij, dat is tof. Maar ik heb dan ook geen chauffeur.
Laten we gewoon lekker eerlijk zijn, dames en heren politici. U houdt gewoon niet zo van de muziekwereld. U interesseert zich geen moer voor wat de rockers, de metalheads en de alternatievelingen uitkramen, nietwaar? Al die gore onderwereldrotzooi is een ranzige ver-van-uw-bed-show waar u het bestaan liever van ontkent. U vertrouwt hen niet, omdat zij u de indruk geven dat zij u eigenlijk nergens voor nodig hebben. En dat is ook zo. Daar in die concertzaal bent ù niet relevant, brengt ù geen kwaliteit, heeft ù geen geschiedenis. Daar spuwen jonge, meestal vrij intelligente en vrij aardige mensen, hun gal en daar delen zij de lakens uit.
Nog zoiets. Geen geschiedenis. Consouling Sounds zet al tien jaar Belgische topacts op de kaart. Amenra trekt in Amerika meer volk dan eender welke politieke conferentie hier. Ook hier weer straalt het uit naar de hele underground. Antwerp Music City doet al vijfentwintig jaar zijn ding, tussen de door u o zo gevreesde vreemdelingen. Dat is langer dan de gemiddelde politieke carrière. Jazz Bilzen heeft iets losgemaakt hier, niet te schatten. Geen geschiedenis, wat een wereldvreemde nonsens. Toegegeven, de gemiddelde muzikant in België heeft geen handjes afgehakt omdat zijn roadies te traag waren, maar om ons nu geschiedenisloos te noemen vind ik wel een beetje ver gaan.
Lang geleden bouwden enkele Limburgse jongeren een podium. Ze wilden wel eens iets anders dan een vaandelzwaaifestival. Hun festivalletje werd een succes. Doorheen de jaren kwamen er grote namen op af, namen die geschiedenis zijn. Armand, Boudewijn de Groot, Wannes Van de Velde, Roland, Moody Blues, Taste, Rory Gallagher, Cat Stevens, Small Faces, The Move, Deep Purple, Black Sabbath, The Kinks, The Troggs, Procol Harum, Golden Earring, The Bonzo Dog Band, Rod Stewart, Status Quo, Lou Reed, Aerosmith, AC/DC, The Cure, The Kids, Van Morrison, James Brown, Elvis Costello, The Police, Thin Lizzy, The Clash, Blondie en Nils Lofgren. Jazz Bilzen werd de "moeder aller festivals". Dàt hoort in de geschiedenisboeken want dàt heeft generaties geïnspireerd.
België is het epicentrum van de Europese muziekindustrie. Elk dorp heeft zijn concertzaal, of tenminste een plek waar al eens een concertje kan doorgaan. Ik heb honderden artiesten ontmoet die maar al te graag in dit land willen spelen. Onze know-how is wereldberoemd. Ons publiek is geliefd tot in Maleisië. Ze zeggen wel eens, "hoe slechter het land draait, hoe beter de muziek wordt", enne, ik heb de laatste maanden en jaren toch een bende fantastische concerten van Belgische acts gezien. Gisteren vlamde Astodan door een lekker smeuïge set post-rock. Astodan ja, zegt u als politicus waarschijnlijk niets maar het is kwaliteit van Belgische makelij.
Het is allemaal wel waar wat ik hier neerschrijf, maar ik betwijfel of het ooit een zak uithaalt. Al sinds de jaren tachtig, toen ik mijn eerste schamele stapjes in de muziekwereld zette, merkte ik dat we liever doodgezwegen worden. Al eerder riepen punkers dat de kernraketten weg moesten, dat was toen relevant. Al eerder riepen musici op om het milieu te sparen, dat was toen relevant. Al eerder organiseerden rockers benefietconcerten tegen kanker, voor verdraagzaamheid, voor elkaar, dat was voor hen relevant. Maar dat is allemaal maar geneuzel van een bende marginalen, niet?
Als we dan toch een positieve noot aan onze geschiedenis willen geven, waarom dan onze muziekwereld niet erkennen en steunen?
Serge