Merchants Of Air
  • Home
  • Reviews
    • Albums
    • Concerts
  • Interviews

De festivalbeleving van een zwerfvuilopruimer

10/7/2018

Comments

 
Picture
Zo'n jaar of vijf-zes geleden schreef ik me in als straatvrijwilliger bij Opsinjoren, nu De Stadsmakers. Samen met mijn echtgenote en een paar vrienden gingen wij ons eens lekker engageren, zoals dat heet. We kregen grijpstokken, emmers, vuilniszakken en fluorescerende vestjes. We waren klaar om de strijd aan te gaan met het vele zwerfvuil overal in en rond Antwerpen.
Eerst voelde het een beetje raar. Tenslotte ben je toch iemand anders zijn rotzooi aan het opruimen. Sommige voorbijgangers dachten dat we een werkstraf gekregen hadden. Ja, misschien wel, gestraft voor iemand anders zijn wangedrag. Die mensen keken overigens raar op wanneer we hen vertelden dat we vrijwilligers waren. Vol ongeloof staarden ze ons aan, en vice versa. Toch geeft heel dat zwerfvuil opruimen een stevige dosis voldoening. De voor- en na- foto's zijn soms adembenemend en elke volle zak is toch weer een prestatie. Daarnaast is elke volle zak ook een stevige trap in de kloten van de vervuilers, althans, zo voelt het aan. Het beloningsmechanisme in onze hersenen draait op volle toeren, zoveel is zeker.

Door dat vrijwilligerswerk ben ik alerter geworden op zwerfvuil. Het is één van de dingen die me het snelst opvalt. Tijdens wandelingen in parken, wanneer ik wacht op de tram, wanneer ik een festival binnenkom... altijd springt die vuiligheid in mijn oog. Zoals steeds meer mensen kan ik er ook steeds minder vaak tegen. Soms wordt het zelfs een storende factor. Daarbij begint het tegenwoordig echt wel de spuigaten uit te lopen. Flessen, blikjes, luchtmatrassen, vakantieliefjes, tenten, stoelen, tafels... alles wordt tegenwoordig zomaar achtergelaten. Vooral op grote evenementen kan je perfect gave kampeerspullen tegenkomen, genoeg om duizenden vluchtelingen op te vangen.

Als ik dit fenomeen vanuit een maatschappelijk en economisch standpunt bekijk, verbaast het me eigenlijk niet eens meer. Alles lijkt een beetje uit de hand te lopen. Een gemiddeld festival, ticket plus eten plus drinken, kost tegenwoordig meer dan een week in Dubai. Het is amper nog te betalen door de aardbeienplukkende jobstudent. Ten tweede worden er op Werchter, Tomorrowland, Cactus Festival en Pukkelpop meer selfies genomen dan noten muziek gespeeld. Grote festivals zijn een beetje een elite-event geworden, iets waar het meer draait om Instagram- volgers dan om bands, maar goed, dat moeten zij weten. Feit is wel dat die elite voornamelijk bestaat uit jonge snaken die met jonge bimbo's in geleasede Audi's rondtoeren. Daags voor het festival rijden de meesten nog eventjes langs de AS Adventure om wat duurzame wegwerptroep te kopen. Zo gaat dat tegenwoordig.

Na het festival zijn ze moe, uitgeput, leeg en op. En dat is ook volkomen logisch. Die mensen zijn het niet gewend om te moeten stappen. Hun leven speelt zich af op hun zitvlak of in dat van die jonge bimbo. Een gemiddeld festival vergt toch al zo'n 10 kilometer per dag, vraag maar aan mijn stappenteller. Dat is vermoeiend, zeker als er dan ook nog eens minder dan 12 uur slaap per dag bijkomt, alsook de afkick van de coke en speed en bollen of dacht u dat de flikken dat allemaal netjes in de hand hadden? Dus die jongetjes en meisjes zijn te moe om hun tent op te ruimen, dat is volkomen begrijpelijk. Daarnaast betalen ze al genoeg dus kan de organisatie toch ook wel zorgen voor de properheid van het geheel, wat is me dat nu?

Maar goed, dat zijn de verwende nestjes op de grote festivals. Op kleine evenementen is het toch een heel stuk beter, niet? Wel, soms. Aan de ene kant vind ik die kleine, recycleerbare flesjes van Coca Cola, Fanta en Nestea beter dan die fantasieloze plastic pinten maar anderzijds heb ik gisteren een nogal fors gebouwde dame over zo'n flesje zien uitglijden. Gelukkig was haar nog forser gebouwde partner paraat om erger te voorkomen. Toch toont het de onverschilligheid die er dezer dagen over het hele festivalgebeuren hangt en dat is doodzonde. Te meer omdat het anders kan. Ik en duizend andere mensen hebben dat mogen meemaken in Zottegem, waar Dunk! festival het properste evenement aller tijden is geworden.

Wat Dunk! anders doet? Ze gebruiken herbruikbare bekers. Ze zetten voldoende vuilnisbakken neer, ook op de camping. Die vuilnisbakken worden regelmatig leeggemaakt en vervangen. Dunk! is kleinschalig genoeg om eten in échte borden en met écht bestek te serveren. Maar het grootste geheim schuilt in de mentaliteit van het publiek. Afval wordt wel degelijk opgeruimd. Weinig of niets komt op de grond terecht en de prachtige groene omgeving van het festival wordt met veel respect behandeld. Een absoluut voorbeeld. Daarbij, dat publiek krijgt nog eens een onvergetelijke festivalervaring in de plaats. 

Die mentaliteit heeft te maken met spiegelneuronen, het zogenaamde "monkey-see-monkey-do" principe. Als jij je campingstekje als een afvalberg achterlaat, is de kans groot dat die naast jou dat ook gaat doen. Festivals waar vrijwilligers na elk optreden eventjes met de keerborstel door de tent gaan, zijn beduidend properder dan evenementen waar dat niet gebeurt. Er spoelen potvissen aan met stukken tentzeil in hun maag. Het mag wel eens stoppen nu. 


​Serge
Comments
    Picture
    Serge's new episodic thriller 'I Do Not Want This' is now available.

    Archives

    February 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015

    Writers

    All
    10 Songs For Whatever
    2016
    Analogue Atmospheres
    Antwerp Metal Fest
    Belgium
    Best Of
    Biography
    Björn
    Black Metal
    Cecilia's World
    Chauvinistic Chill-Out
    Comedy
    Creative Generalism
    Dance
    Doom
    Downtempo Delights
    Drama
    Dubstep
    Dunk Delights
    Dunk Festival
    EBM
    Edm
    Eline
    Elvae
    Fuel The Revolution
    Full Moon Jazz
    Games
    Gardening
    History
    Horror
    Inspired By Keys
    K3
    Lists
    Literature
    Lovecraft
    Metal
    Michiel
    Monsters
    Movies
    Music
    Music From The Cosmos
    Of Former Times
    Patsker
    Paul
    Poetry
    Politics
    Polls
    Preview
    Religion
    Rerooting
    Rik's Rassling Ramblings
    Rik Stalknecht
    Romance
    Scene Report
    Science
    Serge
    Serial Killers
    Space
    Strange
    Summer Chill
    Sunday Evening Sessions
    Synthpop
    Thorsten
    Thriller
    Valentines Day
    Wagner
    World Cup
    Wrestling
    Writing

Find us on

facebook
google+
twitter
tumblr
​
minds

About Us

Contact
FAQ
Logos and banners
© COPYRIGHT 2015. ALL RIGHTS RESERVED.